Ik ben een beetje zielig, want gisteren zijn mijn neus- en keelamandelen eruit gehaald in het ziekenhuis. Eerst was het nog wel spannend en leuk, want ik mocht in pyjama en op sloffen naar het ziekenhuis en daar waren heel veel andere kinderen in pyjama, met wie ik lekker gespeeld heb. Daarna werd ik geroepen en moest ik in een hoog stoeltje zitten, en kreeg ik een gordel om. Een dokter met een smoeltje voor deed na wat uitleg aan mij een kapje op mijn mond, en daar ging ik heel braaf in ademen. Maar daarna raakte ik in paniek, probeerde het van mijn mond af te trekken, trok mijn beentjes in een soort kramp op en keek mama wanhopig aan. Ik brulde ook nog 'mama' in het kapje. Mama hield mijn hand vast en aaide die en zei dat het goed kwam, totdat ik met mijn hoofd achterover viel en mijn ogen dichtdeed. Daarna weet ik niks meer, maar wel dat ik in het ziekenhuisbed wakker werd met heel veel keelpijn. Ik was er helemaal onrustig van, wilde niet op mama of papa's schoot, ook niet in bed, ik wist niet wat ik moest doen, zo zeer deed het. Maar na het eerste bekertje drinken, dat ik huilend heb opgedronken, ging het iets beter en wilde ik wel dat mama een boekje voorlas. En daarna wilde ik wel televisie kijken. Daar zat ik dan ook helemaal in, ik zag niks of niemand, ik wilde niks alleen even in de televisiewereld zijn zonder keelpijn. Dat lukte, alleen moest ik elk uur ijs eten of koud drinken, en daar moest ik erg van huilen want dat heel veel zeer. Het was zo koud dat ik er ook hoofdpijn van kreeg.
Uiteindelijk ben ik gaan slapen, heel diep en heel lang, en ik was niet blij toen ik wakker gemaakt moest worden. Ik had veertig graden koorts en mama moest nog een recept tegen de koorts ophalen bij de dokter.
Thuis waren opa Piet en oma Mieke er al met een heel mooi kado: een Playmobil camper. Daar heb ik op de bank een beetje mee gespeeld, maar ik was eigenlijk te lusteloos en moe. Na een pakje drinken, een ijsje en een toetje ben ik naar bed gebracht en viel in een diepe slaap. 's nachts moest ik huilen en ben ik bij papa en mama gaan liggen.
Vandaag leek ik alweer opgeknapt, maar toen Isis en Sem kwamen spelen en ik onophoudelijk moest huilen om hele kleine dingen, en riep dat ze naar huis moesten, wisten papa en mama dat de buurkindjes maar een ander dagje moesten komen spelen.. Ik ben gewoon nog te slap en te moe om lekker te kunnen spelen. Ik heb vandaag wel, naast de toetjes en appelmoes en ijsjes, een beetje erwtensoep gegeten, zodat ik ook wat zout binnen heb. Morgen mag ik groente en fruit gelukkig..
Ik moet tot zaterdag binnen blijven en dan is het eindelijk weer gewoon.
